Επιθυμίες

Ο έρωτας σου είναι τα κάγκελα στο μπαλκόνι.
Το πεισματάρικο σκαμνάκι κάτω απ’ τη θηλιά.
Ένα γενικευμένο β’ ενικό, πάντα
προσπαθώντας να με συγκροτήσω.
Με ένα ψαλίδι με κόβω κομμάτια
για να διευκολύνω την κοινωνική επανένταξη.
Ένα σκοτεινό δωμάτιο με σιγανή κλασσική μουσική
και τα δακρυσμένα μάτια σου να φεγγίζουν.
Θα ορκιζόμουν πως αντίκρισα την ευτυχία.
Η συγκεκριμενοποίηση των συναισθημάτων
σημαίνει την οριστική αποδυνάμωσή τους.
Σε αγαπώ αφαιρετικά.
Μα αν το θες πιο συγκεκριμένα
σε αγαπώ αφαιρώντας εμένα.
Θα ήθελα να σου κάνω τον πιο αμήχανο έρωτα
και όταν τελειώσεις, να κλάψω γοερά μες στα σεντόνια.
Να ζήσω την πιο κρύα νύχτα του κόσμου
μαζί σου.
Και αν κρυώσεις
θα ανάψω μια φωτιά από ανασφάλειες, φοβίες και αστούς.
Και αν κρυώνεις ακόμα
θα ορμήσω ολόκληρος μες στη φωτιά.
Για να ζεσταθούμε και οι δύο.
Θα ήθελα να με έχεις αγκαλιά
και να ακούμε την πιο θλιβερή σονάτα.
Να σε ψιλαφήσω.
Να πιάσω το χέρι σου
και να αμφισβητήσουμε τη βαρύτητα.
Τις στιγμές που χάνομαι από εμένα
αν και ξέρεις που βρίσκομαι
να μη μου λες.
Και όταν θέλω να παίξουμε κρυφτό
να φέρνεις επίμονα αντιρρήσεις
λέγοντας μου πως πρέπει να σταματήσω πια να κρύβομαι απ’ ότι με τρώει.
Πως κουράστηκες να τα φυλάς.
Το μόνο που δε θέλω είναι να με ρωτάς αν είμαι καλά.
Γιατί δε θέλω να σου λέω ψέμματα.